พระราชบัญญัติป้องกันเรือโดนกัน พ.ศ. ๒๕๒๒

พระราชบัญญัติ
ปองกันเรือโดนกัน
พ.ศ. ๒๕๒๒

__________

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.
ให้ไว้ ณ วันที่ ๑๖ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๒
เป็นปีที่ ๓๔ ในรัชกาลปัจจุบัน

          พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ประกาศว่า 

          โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยการปองกันเรือโดนกัน

          จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคําแนะนําและยินยอมของสภานิติบัญญัติแห่งชาติทําหน้าที่รัฐสภาดังต่อไปนี้

          มาตรา ๑ พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติป้องกันเรือโดนกัน พ.ศ. ๒๕๒๒" 

          มาตรา ๒ พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นเก้าสิบวันนับแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

          มาตรา ๓ ให้ยกเลิกพระราชบัญญัติป้องกันเรือโดนกัน พ.ศ. ๒๔๙๗

          มาตรา ๔ ในพระราชบัญญัตินี้
          "เรือ" หมายความรวมถึง อากาศยานทางน้ำทุกชนิดรวมทั้งยานพาหนพทางน้ำชนิดที่ไม่มีระวางขับน้ำ และเครื่องบินทะเลซึ่งใช้หรือสามารถใช้ในการขนส่งทางน้ำได้
          "เครื่องบินทะเล" หมายความรวมถึง อากาศยานอื่นใดที่สร้างให้บังคับการเดินเรือบนพื้นน้ำได้
          "รัฐมนตรี" หมายความว่า รัฐมนตรีผู้รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้

          มาตรา ๕ ให้รัฐมนตรีมีอำนาจออกกฎกระทรวงในเรื่องใด ดังต่อไปนี้
          (๑) การถือท้ายและการเดินเรือ
          (๒) โคมไฟแฃะทุ่นเครื่องหมาย
          (๓) สัญญาณเสียง และสัญญานแสง
          (๔) ข้อยกเว้นในการป้องกันเรือโดนกัน
          (๕) ที่ติดตั้ง และรายละเอียดทางเทคนิคของโคมไฟและทุ่นเครื่องหมาย
          (๖) สัญญาณที่ต้องมีเพิ่มขึ้นสำหรับเรือประมงขณะทำการประมงใกล้กัน
          (๗) รายละเอียดทางเทคนิคของเครื่องทำสัญญาณเสียง
          (๘) สัญญาณอับจน

          มาตรา ๖ กฎกระทรวงที่ออกตามความในมาตรา ๕ ให้ใชับังคับกับเรือไทยและเรือต่างประเทศที่อยู่ในน่านน้ำไทย และเรือไทยที่อยู่ในทะเลหลวง

          มาตรา ๗ กฎกระทรวงที่ออกตามความในมาตรา ๕ ให้ถือว่าเป็นกฎข้อบังคับสำหรับป้องกันเหตุเรือโดนกันตามกฎหมายว่าด้วยการเดินเรือในน่านน้ำไทยด้วย

          มาตรา ๘ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามกฎกระทรวงออกตามความในมาตรา ๕ เกี่ยกวับเรือดังที่ระบุไว้ในมาตรา ๖ มีความรับผิดและต้องระวางโทษเช่นเดียวกับที่บัญญัติไว้สำหรับเรือในกฎหมายว่าด้วยการเดินเรือในน่านน้ำไทย

          มาตรา ๙ ในระหว่างที่ยังไมมีกฎกระทรวงที่ออกตามความในมาตรา ๕ ใช้บังคับแก่เรือที่เดินขึ้นล่องอยู่ในแม่น้ำลำคลอง ให้นำกฎกระทรวงที่ออกตามความในพระราชบัญญัติป้องกันเรือโดนกัน พ.ศ. ๒๔๙๗ มาบังคับใช้เท่าที่ไม่ขัดหรือแย้งกับบทแห่งพระราชบัญญัตินี้

          มาตรา ๑๐ ให้รัฐมาตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกกฎกระทรวงเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้ 
          กฎกระทรวงนั้น เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้วให้ใช้บังคับได้

หมายเหตุ : - เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากประเทศไทยได้เคยเข้าเป็นภาคีอนุสัญญาว่าด้วยกฎข้อบังคับระหว่างประเทศสำหรับการป้องกันเรือโดนกันในทะเล ค.ศ. ๑๙๔๘ และได้ตราพระราชบัญญัติป้องกันเรือโดนกัน พ.ศ. ๒๔๙๗ ขึ้นบังคับใช้เพื่ออนุวัติการให้เป็นไปตามอนุสัญญานั้น ต่อมาอนุสัญญาดังกล่าวได้ถูกยกเลิกโดยอนุสัญญาว่าด้วยกฎข้อบังคับระหว่างประเทศสำหรับป้องกันเรือโดนกันในทะเล ค.ศ. ๑๙๗๒ ซึ่งมีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๑๕ กรกฎาคม ๒๕๒๐ เป็นต้นไป ในการนี้สมควรปรับปรุงกฎหมายว่าด้วยการป้องกันเรือโดนกันให้สอดคล้องกับอนุสัญญาฉบับใหม่ซึ่งประเทศไทยกำลังดำเนินการเข้าเป็นภาคีอนุสัญญา จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ขึ้น